Rola dialogu wychowawczego we współpracy środowisk wychowawczych
Współczesną rzeczywistość wychowania stanowią różne podejścia, typologie
i koncepcje wychowania. Ogólnie można stwierdzić, że istnieje tyle koncepcji wychowania, ile jest koncepcji człowieka. Każda z nich wnosi własną propozycję wartości, które są bardziej lub mniej świadomie i intencjonalnie wybierane, a świadomie realizowane przez wychowawców[1].
Przeżywany kryzys wszelkich ideologii i wartości, zachwianie skuteczności oddziaływania instytucji pedagogicznych jak: rodziny, szkoły i Kościoła ujemnie odbija się na wychowaniu. Wydawać by się mogło, że dla chrześcijańskiego wychowania nie ma miejsca dla dyskursu edukacyjnego. Jednak zauważamy, że istnieje pilna potrzeba wychowania
w ogóle, a prawdziwe wychowanie powinno obejmować pełną formacje osoby ludzkiej, tak w perspektywie celu ostatecznego jak i w odniesieniu do jej egzystencji. Bowiem chrześcijańskie wychowanie ujmuje człowieka realnie i integralnie, czego owocem jest autentyczne wychowanie poprzez samowychowanie i permanentną formację. Na gruncie wychowania chrześcijańskiego, a związana z filozoficznym myśleniem występuje pedagogika personalno-egzystencjalna ks. Janusza Tarnowskiego, która porusza tematy wychowawcze związane z pedagogiką dialogu i wpisuje się we współczesną rzeczywistość wychowawczą.
Jako redaktor naczelny, miło mi zaprosić Państwa na nowy cykl publikacji dotyczący problematyki wychowania w podstawowych obszarach środowisk wychowawczych. Tematyka poruszonych problemów będzie skupiała się w kilku podstawowych obszarach. Pierwszy obszar będzie dotyczył wpływu środowisk wychowawczych na proces wychowania do dialogu, następnie przedstawimy wzajemne oddziaływanie środowisk wychowawczych na wychowanka, do których należą obecnie: rodzina, szkoła, Kościół, grupy rówieśnicze, Internet i Media. Zostaną przybliżone sytuacje wychowawcze w wymienionych środowiskach z uwzględnieniem wzajemnych na siebie wpływów oraz zostaną omówione czynniki wpływające na wychowanków w poszczególnych środowiskach wychowawczych. Dokonana zostanie analiza aktualnych zagrożeń występujących w tych środowiskach z uwzględnieniem profilaktyki oraz wskazaniem na dialog wychowawczy, jako pomoc we współpracy tychże środowisk.
Dialog wychowawczy z dzieckiem-wychowankiem, gdzie jest miejsce na rozmowę, zrozumienie, porozumienie i ewentualną współpracę jest propozycją, która ze względu na swe uniwersalne odniesienie może być wykorzystana w wychowaniu ku wartościom, która jest ciągle aktualna. Zapraszamy do włączenia się w dialog i podjęcie współpracy.
[1] M. NOWAK, Teorie i koncepcje wychowania, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008,
s. 257.