Wspomnienie o Mentorze pedagogicznym i Przyjacielu
Przeszłość
Często wracamy myślą do osób, wydarzeń, które w naszym życiu zapisały się głęboko nie tylko w pamięci, ale i w sercu. Należę do osób dla których Spotkanie z Księdzem Profesorem Januszem Tarnowskim należy do wyjątkowych.
Poznałam osobiście Księdza Profesora w 2001 roku, lecz znałam Go z wykładów pedagogiki prowadzonych przez dr Kazimierza Gorzeloka jeszcze w 1994 roku w Kolegium Teologicznym w Katowicach. Wykłady były dla mnie w sposób szczególny prowadzone, gdyż słuchacze mogli zadawać pytania, dzielić się wątpliwościami, a także tworzyli z wykładowcą grupę, która bliżej zechciała zapoznać się z koncepcją pedagogiczną Księdza Profesora. Poznając bliżej pedagogikę dialogu, bo tak potocznie nazywana jest koncepcja pedagogiczna Autora, stawała się ona dla mnie wyjątkowa pod wieloma względami.
Droga dialogu z Księdzem Profesorem
Bliższe poznanie i zrozumienie pedagogiki dialogu zaowocowało bliższą współpracą. Zrodziła się też we mnie chęć praktycznego zastosowania w nauczaniu dzieci i młodzieży tej metody dydaktycznej opracowanej przez Autora, co dostrzegł u mnie Ksiądz Profesor. W tej sytuacji zapytałam, czy mogłabym napisać rozprawę naukową na temat jego koncepcji pedagogicznej, jedynej w swoim rodzaju, gdyż nikt do tej pory tego nie zrobił a wyjątkowość jej polegała też na tym, że Autor sam sprawdzał jej aktualność i przydatność w swojej praktyce pedagogiczno-duszpasterskiej i kapłańskiej.
Rozpoczął się dla mnie kolejny etap wędrowania dialogowego z Mistrzem Dialogu, bo tak nazywałam Księdza Profesora i słyszałam te same słowa od znanych w Polsce autorytetów pedagogicznych. Swoją postawą i zaangażowaniem Ksiądz Profesor wspierał duchowo moje wysiłki, a w dniu obrony dysertacji w KUL, osobiście przybył do Lublina w towarzystwie swojego wychowanka – Huberta Boczara. Otwarta postawa Księdza Profesora i chęć dialogowania ze wszystkimi, była zauważona również przez personel obsługujący spotkanie w czasie uroczystego obiadu. Tu Ksiądz Profesor podszedł do kelnerek i osobiście podziękował za całość przygotowanej uroczystości. Dla mnie było to pokazanie praktyczne zasad pedagogicznych, które były opisywane w rozprawie habilitacyjnej Księdza Profesora. Ta sytuacja i wiele innych z życia Księdza Profesora były potwierdzeniem Jego autentyczności w relacjach z ludźmi, którzy spotkali w swoim życiu Księdza Profesora.
Teraźniejszość i przyszłość
Rozpoczęty dialog w latach ’90 ubiegłego wieku w nurcie pedagogiki personalno-egzystencjalnej, jest kontynuowany przez mnie i we współpracy z założycielem Fundacji SAD – Hubertem Boczarem oraz innymi osobami zaangażowanymi w prace Fundacji. Staramy się przedstawiać myśl pedagogiczną Księdza Profesora na różnego rodzaju konferencjach naukowych, spotkaniach, a w oparciu o metodę dialogu pracują szkoły ALA – Autorskie Licea Artystyczne i Akademickie we Wrocławiu.
Postawa dialogowa Autora koncepcji Księdza Profesora Janusza Tarnowskiego jest dla Jego wychowanków wskazaniem, aby oni sami naśladując Mistrza Dialogu, sami ten dialog stosowali, uczyli go innych oraz przekazywali treści i myśli Księdza Profesora z jego bogatej bibliografii, której główne pozycje książkowe zostały przedstawione w zakładce Ks. Tarnowski Dzieła.
Mnie jako kontynuatorce myśli pedagogicznych Księdza Profesora przypadło zadanie – zebranie dorobku naukowego oraz wydawniczego głównych pozycji książkowych z okazji 100 – rocznicy Urodzin Jubilata w dniu 11 lipca 2019 roku. Chciałabym, aby wszyscy, którzy zechcą pochylić się nad lekturą odnaleźli to, co dla nich będzie najcenniejsze, aby propozycja dialogu wychowawczego zaproponowana przez ks. Janusza Tarnowskiego była nie tylko znana, ale i stosowana praktycznie w rodzinach, szkołach czy w różnych środowiskach wychowawczych.
